Od finskiej imigracji do baglimit

…imigracja finska i kalendarz z 1648 roku.... przodkowie moi lowili lososie w Trysilelvie pikujac je dzidami w swietle palonego na brzegu ogniska i polowali na niedzwiedzie z muszkietów.

Nazywam sie Snorre Groennes, urodzilem sie w 1945 roku i spedzilem wiele czasu w moim zyciu na lowieniu ryb i wedkowaniu. Uwazam, ze kontakt z natura mam zakodowany w genach. Od czasu, kiedy moi finscy przodkowie przybyli tutaj w XVI wieku , poprzez nastepne stulecia, az po dzien dzisiejszy, natura, las, dzikie zwierzeta i ryby byly i sa istotnymi czynnikami decydujacym o zamieszkaniu czlowieka, a wczesniej równiez o jego przezyciu.

Gospodarstwo moje zostalo wybudowane w polowie XVII stulecia i ja naleze do ósmego pokolenia ze strony ojca, które je zamieszkuje. Narzedzia i rzeczy, które odziedziczylem po przodkach, swiadcza wyraznie o tym, ze nie zawsze bylo tak, jak dzisiaj. Wsród pamiatek moge wymienic kalendarz z 1648 roku, wrecz pachnacy niedzwiedziem i muszkietem, recznie datowany do roku 2000 i z koncowa adnotacja: "Jesli swiat bedzie istnial tak dlugo".

Pierwszy apart fotograficzny mojego prapradziadka pokazuje, ze technika w tym rejonie rozwijala sie bardzo szybko. Przodek mój zaczal fotografowac w latach 1860 i dzieki niemu posiadamy bogata fotodokumentacje z drugiej polowy XVIII wieku.

Ze sprzetu wedkarskiego posiadam swoisty rodzaj dzidy / zwanej po norwesku "swiecacym widelcem" /, która pikowano lososia plynacego Trysilelva ze szwedzkiego jeziora Vaanern. Dzisiaj to moze byc tylko senne marzenie, zeby zapolowac na lososia ze "swiecacym widelcem" w reku!

Z poczatkiem XIX wieku zaczeto uzywac w lowieniu róznorodnych much i lowienie na muche / po norwesku fluefiske/ stalo sie bardzo popularnym sposobem wedkowania. Przez szereg lat po dzien dzisiejszy, nastapily kolosalne zmiany w sprzecie wedkarskim i dotyczy to zarówno much, jak i zylki.

Photo: Barry Clarck

Mówi sie, ze w dawnych czasach ryb bylo wiecej i oczywiscie, iz byly one bardzo duze. Prawdopodobnie jest to prawda, lecz my lubimy troche gloryfikowac przeszlosc. Jednak tylko w mojej 60 - letniej karierze wedkarskiej zauwazylem, ze nie tylko ilosc ryb zmalala, ale równiez zlowienie naprawde duzego okazu jest coraz rzadszym przypadkiem.

Stan zarybienia Trysilelvy nie budzi zadnych obaw, lecz musimy sobie zdac sprawe, ze to co jest dzisiaj, jest tylko cieniem tego, co bylo kiedys. Trzeba zawsze pamietac, iz rzeka posiada swój potencjal produkcyjny, który nie jest nieograniczony.

Moja wizja jest: poprzez Gjerfloen Fluefiske z bag - limit i jak najdluzsza minimalna dlugoscia poczuc powiew natury i dawnych dni.